durnagöz(lü)

sif. şair.

1. Gözəl, aydın gözləri olan. <Gülsənəm:> Kəndimizdəki durnagözlü qızları ürkütməklə saymaq olmur. M. Hüs..

2. məc. Təmiz, saf, dumduru mənasında. Çox keçmişəm bu dağlardan; Durnagözlü bulaqlardan. S. V.. Cənub tərəfdə durnagözlü duru və soyuq bulaqların şırıltısı insanı valeh edirdi. Ə. Vəl..